Το Cine Guarani συμμετέχει στο πρόγραμμα της 9ης Άνοιξης των Μουσείων

Το Ινστιτούτο Μουσείων της Βραζιλίας (Ibram) προωθεί την 9η Άνοιξη των Μουσείων, μέχρι την επόμενη Κυριακή (27), κάτω από το θέμα “Μουσεία και Μνήμες Ιθαγενών”. Κουριτίμπα, το Cine Guarani, στο Πολιτιστικό Πύλη, ενσωματώνει τον προγραμματισμό εμφανίζοντας δύο προγράμματα, με 4 σύντομο το καθένα, και ένα χαρακτηριστικό για το θέμα. Οι συνεδρίες πραγματοποιούνται από Τρίτη έως Κυριακή. (22 ένα 27), στις 5:00 μ.μ., με δωρεάν εισιτήρια.

Ο Ibram θεωρεί ότι η κοινωνικοπολιτισμική ποικιλομορφία πάνω από 200 Οι αυτόχθονες πληθυσμοί που ζουν στη χώρα μας αποτελούν μια από τις μεγαλύτερες υπάρχουσες κληρονομιές στην εθνική επικράτεια και τα μουσεία αποτελούν σημαντικούς χώρους φύλαξης και μετάδοσης των ιστοριών αυτών των λαών.. Θα υπάρχουν περισσότερα από 2.400 εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα, σε περίπου 800 διαφορετικά ιδρύματα, αφιερωμένο στην ιθαγενή υπόθεση.

Προγραμματισμός:

Ημέρες 22 και 23:
ΒΙΝΤΕΟ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ
Το γένος: Ντοκιμαντέρ

– “Nguné Elü – η ημέρα που το φεγγάρι είχε έμμηνο ρύση”, των Marica Kuikuro και Takumã Kuikuro (2004, 27’)
Κατά τη διάρκεια ενός εργαστηρίου βίντεο στο χωριό Kuikuro, στο Alto Xingu, συμβαίνει μια έκλειψη. Ξαφνικά, όλα αλλάζουν. Τα ζώα μεταμορφώνονται. Το αίμα στάζει από τον ουρανό σαν βροχή. Ο ήχος των ιερών αυλών διασχίζει το σκοτάδι. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο. Είναι απαραίτητο να τραγουδήσουμε και να χορέψουμε. Είναι απαραίτητο να ξυπνήσει ξανά ο κόσμος. Οι σκηνοθέτες του Kuikuro αφηγούνται τι συνέβη εκείνη την ημέρα, την ημέρα που το φεγγάρι είχε έμμηνο ρύση.

– “πίσω στην καλή γη”, από τη Mari Correa και τον Vincent Carelli (2008, 21’)
Άντρες και γυναίκες Panará αφηγούνται την τροχιά της εξορίας και της επανένωσης του λαού τους με την αρχική τους επικράτεια, από την πρώτη επαφή με τον λευκό, σε 1973, περνώντας από την εξορία στο πάρκο Xingu στον αγώνα και την ανακατάκτηση της κατοχής των εδαφών τους.

– “Priara Jô – μετά το αυγό, στον πόλεμο”, από την Komoi Panara (2008, 15’)
Τα παιδιά Παναρά παρουσιάζουν το σύμπαν τους σε μια μέρα παιχνιδιού στο χωριό. τελείωσε η ώρα του πολέμου, αλλά εξακολουθεί να ζει στη φαντασία των παιδιών.

– “Huni Meka – οι γωνίες του αμπελιού”, από τους Josias Maná Kaxinawá και Tadeu Siã Kaxinawá (2006, 25’)
Μια συζήτηση για το αμπέλι (αγιαχουάσκα), «miração» και ψαλμωδίες. Βασισμένο σε έρευνα του καθηγητή Isaías Sales ibã για τα τραγούδια του λαού Huni Kui, οι Ινδιάνοι αποφασίζουν να μαζέψουν τους μεγαλύτερους για να ηχογραφήσουν ένα CD και να εκδώσουν ένα βιβλίο.

Ημέρες 24 και 25:
ΙΘΧΟΝΟΣ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ
Το γένος: Ντοκιμαντέρ

– “gtux”, από την Tania Anaya (2005, 22’)
Η εθνότητα Maxakali κατοικεί στην κοιλάδα Mucuri, στο Minas Gerais. DSonos αξιοσημείωτης πλαστικής και ηχητικής φινέτσας, το Maxakali ζει κάτω από τη σκιά της δυστυχίας που δημοσιοποιείται ευρέως από τα μέσα ενημέρωσης. Η ταινία αναζητά αυτό που λείπει από την επικαιρότητα: τον πλούτο των γραφικών, γλώσσα και καθημερινή ζωή. Âgtux σημαίνει "αφήγηση ιστοριών".

– “Ημέρα Kamayurá”, de Heinz Forthmann (1966, 11’)
Στο Alto Xingu, κοντά στη λιμνοθάλασσα Ipaivu, ζουν οι Ινδιάνοι της φυλής Kamayurá. Το πρωί, οι άντρες πάνε για κυνήγι, τα κορίτσια μαζεύουν φρούτα και τα αγόρια πιάνουν ακρίδες. Για να επιβραδύνετε, οι άνδρες ασχολούνται με την καλλιέργεια βαμβακιού, παρακολουθούσαν τα αγόρια. Οι γυναίκες αφιερώνουν τον περισσότερο χρόνο τους στην οικογενειακή φροντίδα. Το σούρουπο ανταλλάσσουν εντυπώσεις για την ημέρα. Το βράδυ παίζουν φλάουτο, τραγουδώ και χορεύω. Μια μέρα στη φιλική και καλοσυνάτη ζωή των Kamayurá.

– “Λείπει, ο κόκκινος τύπος”, του Λουίζ Εντουάρντο Χόρχε (1999, 29’)
Η πορεία του ντοκιμαντέρ του σκηνοθέτη και φωτογράφου Jesco von Puttkmer, στο οποίο επισκέπτεται ξανά το κινηματογραφικό του έργο που χτίστηκε εδώ και τέσσερις δεκαετίες με ομάδες ιθαγενών στον Αμαζόνιο της Βραζιλίας.

– “Σκότωσέ τους?”, από τον Sergio Bianchi (1983, 34’)
Η Funai είναι μια εγχώρια υπηρεσία προστασίας ή μια βιομηχανία υλοτομίας? Ο τελευταίος Ινδός της φυλής Xetá πρέπει να καταγραφεί ως ιστορική κληρονομιά? Είναι καλύτερα να αγοράσετε τη γη των γηγενών και να αφαιρέσετε τα ξύλα, ή αναφέρετε ποιος το κάνει αυτό?

Ημέρες 26 και 27:
ΠΡΙΟΝΙΑ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ (2006, 136’)
Περιγραφή: Ο Καραπιρού είναι ένας νομάδας Ινδός που, αφού γλίτωσε από τη σφαγή της οικογενειακής του ομάδας 1978, περιπλανιέται μόνος στα βουνά της Κεντρικής Βραζιλίας μέχρι να αιχμαλωτιστεί, δέκα χρόνια αργότερα, ένα 2 χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το σημείο αναχώρησης/διαφυγής σας. Μεταφέρθηκε στη Μπραζίλια από τον σερτανίστα Sydney Possuelo, γίνεται εθνικός τίτλος και κέντρο διαμάχης που δημιουργείται από ανθρωπολόγους και γλωσσολόγους σχετικά με την προέλευση και την ταυτότητά του.
Κατεύθυνση: Αντρέα Τονάτσι.
Χυτό: καραπιρού, Τιραμούκον, Myhatxiá, Sydney Ferreira Possuelo.
Ταξινόμηση: 10 χρόνια